Vandaag worden we in de Livingroom aan de leiband genomen door Wouter Celis, aka Doghouse Sam. Je hoeft geen hondenliefhebber te zijn, maar het helpt wel mee te lopen met zijn stuwende arrenslee. Samen met Martijn Ubaghs op contrabas en Franky Gomez op drums trekken ze deze slee voort, volgeladen met eigen sfeervolle rhythm and blues songs, overgoten met een stevige Americana saus en een snufje Country. Na een tocht van zeven jaar, door covid en moeilijke persoonlijke tijden, stelden ze net hun nieuwe CD voor “Gone Too Long”. Aan ons vanavond om hiervan te mogen proeven.

Iedereen al paraat nog voor acht uur, het drietal op het podium in gretige broek, terwijl Freddy ons zoals altijd verwelkomt en steeds sappiger naar woorden lijkt te zoeken. Met de expressieve titelsong “Gone Too Long” als eerste nummer, slepen ze ons al direct mee naar die andere wereld, vol klankkleuren en inderdaad “way too long” zoals Wouter interpoleert. Terug van weggeweest en nog beter geschouderd met Franky die nog als beste Nederlandse drummer werd bekroond, terwijl Martijn evenveel zijn virtuose ervaring toont. Ook “The Other Side” en “Crossroads” uit dit nieuwe revelerend en donders gedreven album mogen zeker niet ontbreken.

Verder in deze eerste set maakt Doghouse ons duidelijk hoe rijk Americana verschillende muziekstijlen combineert, als rock, country, folk, rootsmuziek en natuurlijk ook blues. Afkomstig van regio's waar deze balans schommelt, maar hier wel degelijk Doghouse Sam zelve zijn songwriting grandioos tentoon stelt. Dynamisch “Nobody Else Around” en een slow bluezy “Low Down Dog” tot een swinging, zeg maar dancing, Americana “Back In The Ring”. Ook opwindende meestampers als “Come On Let's Get It On” uit hun “Buddha Blue” Cd (2012) houden de sfeer erin. Terwijl Frank plankgas op een kleine snaredrum even toch voor een schotel zonder vlees zorgt. Wreed accident maar niks kapot, klinkt het vooraan, terwijl zijn immens cimbaal even zijn evenwicht verloor. Humor is hier duidelijk altijd troef.

Even toch nog voor zij die het gat in hun cultuur willen vullen: Wouter is al vanaf zijn 16de harpist, later frontman zanger/gitarist van zijn Rhythm Bombs en vanaf 2011 deze Doghouse Sam met zijn Magnotones. Boekten grote successen, op podia van een 15-tal landen, met een overwinning in de BBC 2015 en een zilveren medaille in de EBC 2016. Mee op de ereplaatsen in Torrita di Siena/Italie, naast Eric”Slim” Zahl en Phil Bee.

Na de pauze gaat dit vrolijk feestje gewoon verder, met een vol gas gevend “Go Get Some Grub”. Rock around the clock, going down en set it up girl, waar Fats Domino en Check Berry, hier ergens vanop een foto, mee shakend toekijken. Of dat duiveltje dat uit Eric zijn Duvelglas poogt te kruipen en ons beklijvend toezingt in “Knock Knock” (ex album 2014) wat me wel beter niet mogen. Boogie ritmes die mekaar aflossen in “Going Bad”, afwisselend met een evengrote instrumentale headliner “Stompin' “, waar Sam's harmonica stijlvol zijn kundigheid tentoon stelt. Maar ook de bottleneck is Doghouse niet vreemd. “Ain't Got Time” met zijn cigarbox om te eindigen, is dan ook altijd de kers op de … Vul zelf maar aan en geniet zeker van de bijhorende clips.

Guy Cuypers